μουσικό όργανο Ιδιόφωνο
Ιδιόφωνο
Στην ορολογία της μουσικολογίας και ειδικότερα στον κλάδο της οργανολογίας -την επιστήμη της μελέτης και ταξινόμησης των μουσικών οργάνων- ιδιόφωνα ονομάζονται τα μουσικά όργανα, η ηχοπαραγωγή των οποίων οφείλεται στην δόνηση του σώματός τους αυτού καθαυτού. Τα ιδιόφωνα είναι κατασκευασμένα συνήθως από ξύλο, μέταλλο ή πέτρα, ενώ κατά κύριο λόγο δεν διαθέτουν χορδές ή μεμβράνες. Σύμφωνα με το σύστημα Χορνμπόστελ-Σακς περί ταξινόμησης μουσικών οργάνων, τα ιδιόφωνα διαιρούνται στις εξής τέσσερις κύριες κατηγορίες:
Τα κρουστά είναι μια μεγάλη οικογένεια μουσικών οργάνων. Ονομάζονται κρουστά επειδή ο ήχος που παράγουν προκαλείται από κρούση είτε κάποιου ειδικού εξαρτήματος (σφυράκι ή μπαγκέτα) είτε του χεριού πάνω σε αυτά. Διαιρούνται σε διάφορες κατηγορίες, ανάλογα με τον τρόπο που τα χρησιμοποιούμε και τον καθορισμό ή όχι της τονικής τους οξύτητας: Υπάρχουν κρουστά που παράγουν κρότο (άτονα) αλλά και κρουστά που παράγουν τόνο (μουσική νότα).
Παραδείγματα: Τύμπανα, Τομ, Ταμπούρο, Κύμβαλα, Πιατίνια, Νταούλι, Ντέφι, Ξυλόφωνο, Καστανιέτα, Ντραμς.
Τα νυκτά ιδιόφωνα δεν πρέπει να συγχέονται με τα νυκτά έγχορδα, με τα οποία εντούτοις μοιράζονται το χαρακτηριστικό της νύξης (τσίμπημα, τράβηγμα). Παραδείγματα αυτής της ομάδας περιλαμβάνουν την γκιμπάρντ ή εβραϊκή άρπα και την αφρικανική καλίμπα.
Η ηχοπαραγωγή των οργάνων της κατηγορίας αυτής οφείλεται στην τριβή του σώματός τους, η οποία και τρέπει το σώμα του οργάνου να δονείται παράγοντας ήχο. Τυπικό παράδειγμα αυτής της κατηγορίας είναι τα μουσικά ποτήρια και η πιο εξελιγμένη υάλινη αρμόνικα, ενώ δεν πρέπει να συγχέεται με την αντίστοιχη υποκατηγορία των μεμβρανόφωνων οργάνων, στα οποία δονείται μόνο η μεμβράνη. Μια ιδιαίτερη περίπτωση ιδιόφωνου τριβής ανευρίσκεται στη μουσική του 21ου αιώνα για βιμπράφωνο, όπου ο εκτελεστής ενίοτε καλείται να σύρει ένα δοξάρι στην ακμή μιας πλακέτας του οργάνου. Παρόμοιες εκτελεστικές πρακτικές απαντώνται και σε άλλες περιπτώσεις οργάνων, όπως επίσης και σε παραδοσιακά όργανα.

Τα πνευστά ιδιόφωνα αποτελούν μια μάλλον περιορισμένη κατηγορία, το μοναδικό γνωστό παράδειγμα της οποίας ανευρίσκεται στο αιολικό κλαβιέ. Η επινόησή του ανήκει στον Γερμανό Schortmann, ο οποίος περί το 1822 παρουσίασε ένα όργανο παρόμοιο με το πιάνο, όπου η παροχέτευση πεπιεσμένου αέρα έθετε σε κίνηση λεπτές ξύλινες λεπίδες. Το εν λόγω όργανο ήταν μάλλον αποτυχημένο εμπορικά, ωστόσο αναφέρεται πως διέθετε μαλακό και ατμοσφαιρικό ήχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου